Monday, January 19, 2009

Οπλοκατοχή και πολιτική ελευθερία




Τολμώ να πω πως αν και ελευθεριακός υπήρξα κατά καιρούς σφοδρός πολέμιος του δικαιώματος στην οπλοκατοχή.Η λογική είναι απλή:περισσότερα όπλα στην κοινωνία ισούνται με περισσότερους κινδύνους για τη σωματική μας ακεραιότητα. Φυσικά είχα πλήρη επίγνωση ότι η ανωτέρω αρχή τραβηγμένη στα ακρότατα όρια της σημαίνει πως θα πρέπει να απαγορευτεί ακόμα και η κατοχή ...μαχαιριών της κουζίνας.

Αυτό που δεν είχα σκεφτεί τότε,ζώντας σε μια δημοκρατική και ειρηνική κοινωνία,ήταν ότι η οπλοκατοχή ίσως και όντως να συνιστά σύμφωνα με τους Αμερικανούς υπερμάχους της το υπέρτατο εργαλείο άμυνας κατά των εχθρών της ελευθερίας (πραξικοπηματιών,"επαναστατών",φασιστών της αριστεράς και της δεξιάς).

Πρόσφατα έτυχε να διαβάσω μια ιστορία της δικτατορίας του Μεταξά. Ε λοιπον, μέσα σε 4 χρόνια στυγνού φασισμού το μοναδικό επαναστατικό κίνημα που στήθηκε κατά της δικτατορίας ήταν το κίνημα των Χανίων του 1938. Ένας από τους λόγους που εκεί η δυσαρέσκεια του κόσμου πήρε βίαιη μορφή ήταν σίγουρα και η η ελεύθερη οπλοκατοχή.

"Μέσα σε τέτοιες και άλλες παρόμοιες συνθήκες η εξέγερση ξεκίνησε περί τις 2 το πρωί της 29ης Ιουλίου. Οι εξεγερμένοι κατέλυσαν τις αρχές. Κατέλαβαν τη Γενική Διοίκηση, τη Μεραρχία, το Σύνταγμα Χανίων, το Τηλεγραφείο, τον ασύρματο και άλλες υπηρεσίες. Ο Γενικός Διοικητής Κρήτης Πότης Σφακιανάκης, ο διοικητής της Μεραρχίας και άλλοι ανώτεροι υπάλληλοι και αξιωματικοί συνελήφθησαν"

Λόγω της γενικής ανοργανωσιάς και της άμεσης καταστολής που ακολούθησε οι επαναστάτες συνελήφθησαν, και στάλθηκαν στα κολαστήρια του φασισμού. Ποια θα ήταν όμως η πορεία της επανάστασης αν ξέσπαγε ταυτόχρονα όχι σε ένα αλλά σε 10,σε 100 σημεία της Ελλάδος? Τι θα γινόταν αν ο πολίτης έπαιρνε το όπλο του και κατέβαινε στο δρόμο για να τσακίσει τα τάγματα της δικτατορίας?

Ας αφήσουμε τον ίδιο το Μεταξά να μας απαντήσει:

«Και πρώτα στάσις Χανίων. Παρ' ολίγον, αν εξετείνετο, να μου εματαίωνε όλα. Από πού προήλθε; Από όλα φαίνονται δύο πράγματα: Οτι η διοίκησίς μας εις Χανιά ήταν αποκοιμισμένη και ότι ο κόσμος εις την περιφέρεια Χανίων δεν είναι φίλος μας... Εματαιώθη αμέσως. Γιατί; Ελλειψις υποστηρίξεως; Απογοήτευσις;».




People should not be afraid of their governments.Governments should be afraid of their people


4 Comments:

Blogger Unknown said...

Αγαπητέ, συμφωνώ απολύτως με το σχόλιό σας. Είχα μάλιστα τις ίδιες αφοριστικές απόψεις περί οπλοκατοχής ώσπου ένας αμερικάνος συνταγματολόγος τον οποίο έτυχε να γνωρίσω σε επαγγελματικό ταξίδι προ τριών ετών, μου αντέταξε αυτό ακριβώς το επιχείρημα: η οπλοκατοχή είναι αναφαίρετο δικαίωμα του αμερικάνου πολίτη βάσει της 2ης τροπολογίας του συντάγματος ώστε ο λαός να είναι σε θέση πάντα να αφαιρέσει με τη βία την εξουσία που έχει παραχωρήσει - υπό όρους - στους κυβερνώντες του. Ομολογώ, απόρησα πώς δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα.

9:56 AM  
Blogger Harry Peitsinis said...

Ναι,αυτή η τριαντακονταετία πολιτικής ομαλότητας που περνάμε μας έχει κάνει να ξεχάσουμε ότι μέσα σε 67 χρόνια (1900-1967)είδαμε τουλάχιστο 6 βίαιες πολιτειακές μεταβολές και άλλες τόσες απόπειρες ανατροπής του πολιτεύματος

1:44 PM  
Blogger cobden said...

Πολύ ενδιαφέρον κομμάτι, αν και το διάβασα λίγο καθυστερημένα!Δεν είχα υπόψην μου το συγκεκριμένο γεγονός!
Δυστυχώς, στην Ευρώπη , δε γίνεται καμιά συζήτηση πάνω στο θέμα!Κυριαρχεί, βλέπεις, η σνομπίστικη υπεροψία της ευρωπαϊκής ελίτ, που αντιμετωπίζει όσους οπλοφορούν σαν βάρβαρους και Νεάντερνταλ!Επιχειρήματα που ακούγονται στην Αμερική, πως ο λαός πρέπει να έχει το δικαίωμα της οπλοκατοχής, ως ανάχωμα απέναντι σε μια τυραννική κυβέρνηση, αντιμετωπίζονται με θυμηδία από αυτές τις ελιτ!Λογικό είναι...Πάντα τα είχαν καλά με την κρατική εξουσία!

2:01 PM  
Anonymous Anonymous said...

Ναι,αυτή η τριαντακονταετία πολιτικής ομαλότητας που περνάμε μας έχει κάνει να ξεχάσουμε ότι μέσα σε 67 χρόνια (1900-1967)είδαμε τουλάχιστο 6 βίαιες πολιτειακές μεταβολές και άλλες τόσες απόπειρες ανατροπής του πολιτεύματοςΚαι οι αρματωμένοι Κρητικοί τι έκαναν στις υπόλοιπες 5 βίαιες πολιτειακές μεταβολές; Γιατί εκεί κάθονταν στα αυγά τους και μόνο στον Μεταξά αντέδρασαν; Η αναφορά ενός περιστατικού ως παραδείγματος θα έπρεπε να είναι πιο εμπεριστατωμένη, ώστε το παράδειγμα να μπορεί να σταθεί ως επιχείρημα. Και όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από άλλες χώρες. Με συγκεκριμένα στατιστικά στοιχεία και ανάλυση. Αλλιώς μιλάμε στον αέρα.

Τώρα, σχετικά με την οπλοκατοχή των Κρητικών. Η Κρήτη είναι (εξαιτίας και της οπλοκατοχής) ένας θύλακας όπου ο νόμος δεν μπορεί να ισχύσει. Η αστυνομία δεν μπορεί να επιβληθεί. Τα παραδείγματα αφθονούν στα τελευταία 35 χρόνια. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι αν επιτρεπόταν στην Ελλάδα η οπλοκατοχή, η επιβολή των νόμων θα ήταν ακόμα πιο δύσκολη και στην υπόλοιπη επικράτεια. Οι τραυματισμοί και θάνατοι ανά έτος θα αυξάνονταν, προς χάριν τίνος; Μιας μη σίγουρης υπεράσπισης τους πολιτεύματος από μια επίσης μη σίγουρη ανατροπή του. Ποιος οικογενειάρχης θα ρίσκαρε να μείνουν τα παιδιά του ορφανά παίρνοντας το όπλο και αρχίζοντας άτακτο αντάρτικο; Και είναι οι σημερινές συνθήκες οι ίδιες όπως και τα τελευταία 67 χρόνια; Μιλάμε για μια χώρα της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Άλλο σήμερα και άλλο τότε.

Τελειώνοντας, τα κουζινομάχαιρα δεν τραβάν την αρχή στα άκρα· είναι πολύ πέρα από τα άκρα. Και με ένα βαρύ βιβλίο, όπως και με ένα κινητό μπορείς να τραυματίσεις πολύ άσχημα έναν άνθρωπο. Αυτό δεν τα καθιστά όπλα. Όπλο είναι αυτό που φτιάχτηκε για να τραυματίσει ή για να σκοτώσει. Και από τη στιγμή που επιτρέπονται, είμαστε όλοι υποψήφια θύματα του όποιου επιπόλαιου, ανόητου, εν βρασμώ ψυχή κτλ. κατόχου. Επίσης, τα όπλα είναι πολύτιμη λεία για τους κακοποιούς, οι οποίοι δεν θα παν στο μαγαζί να αγοράσουν, αλλά θα κλέψουν όπλο (βγαίνει πιο φτηνό από την μαύρη). Αν λοιπόν αυτά είναι σε πληθώρα γύρω τους, καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό: ακόμα και ένας μικρός κακοποιός θα μπορεί να προμηθευτεί εύκολα όπλο απλώς κλέβοντας.

3:36 AM  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home